The Pixies zijn een van de meest invloedrijke alternatieve rockbands van de afgelopen decennia, geroemd om hun rauwe energie, onconventionele songstructuren en het iconische samenspel tussen dromerige melodieën en explosieve uitbarstingen. De band werd in 1986 opgericht in Boston door zanger/gitarist Black Francis (Frank Black/Charles Thompson) en gitarist Joey Santiago, later aangevuld met bassist/zangeres Kim Deal en drummer David Lovering. Al vanaf hun eerste repetities ontwikkelden zij een geluid dat dwars door alle conventies heen brak: dissonante gitaren, fluisterende zang die plotseling omsloeg in schreeuwen, en teksten vol surrealistische beelden, spanning en absurditeit.
Hun debuutalbum Surfer Rosa (1988), geproduceerd door Steve Albini, zette de toon: kort, direct en compromisloos. Met tracks als Bone Machine en Where Is My Mind? – inmiddels uitgegroeid tot een van de meest herkenbare alternatieve anthems ooit – lieten de Pixies horen dat ze iets totaal nieuws brachten. Het daaropvolgende Doolittle (1989) wordt vaak beschouwd als hun meesterwerk. Nummers als Debaser, Monkey Gone to Heaven en Here Comes Your Man combineerden rauwe intensiteit met melodische toegankelijkheid, waardoor de band zowel de underground als een breder publiek wist te bereiken.
In de vroege jaren ’90 groeide de invloed van de Pixies gestaag, ook al bleven ze commercieel gezien aanvankelijk vooral cultfavorieten. Hun dynamiek van zacht-hard-zacht werd een blauwdruk voor de alternatieve rock en inspireerde talloze bands, onder wie Nirvana. Kurt Cobain noemde Smells Like Teen Spirit zelf ooit een poging om een Pixies-song te schrijven. Hun latere albums Bossanova (1990) en Trompe le Monde (1991) verkenden meer surfrock, ruimtevaartthema’s en psychedelische sferen, waarmee ze hun veelzijdigheid bewezen.
Ondanks hun artistieke hoogtijdagen kende de band interne spanningen, met name tussen Francis en Deal. Dit leidde in 1993 tot een breuk. De afzonderlijke bandleden stortten zich daarna op soloprojecten, waarvan The Breeders (met Kim Deal) de bekendste werd. Toch bleef de invloed van de Pixies in de alternatieve muziekwereld onverminderd groot.
In 2004 kwam er een verrassende reünie, waarmee de band opnieuw massaal publiek wist te trekken. Sindsdien treden ze wereldwijd op en brengen ze ook nieuw materiaal uit, zoals de albums Indie Cindy (2014), Head Carrier (2016) en Beneath the Eyrie (2019). Hoewel de bezetting in de loop der jaren wisselde – Kim Deal verliet de band in 2013 – bleef de essentie van hun geluid herkenbaar: de spanning tussen melodie en chaos, tussen speelsheid en dreiging.
Vandaag de dag gelden de Pixies als pioniers van de alternatieve rock, een band die grenzen doorbrak en nieuwe paden baande voor generaties muzikanten. Hun nalatenschap is te horen in talloze bands die volgden, maar hun muziek heeft ook zelf tijdloosheid bewezen. Elke show, of die nu in een intieme zaal of op een groot festival plaatsvindt, bevestigt opnieuw waarom de Pixies zo’n blijvende impact hebben: ze spelen niet volgens de regels, ze herschrijven ze.
