Om ergens succesvol in te worden zijn talent en inzet niet altijd genoeg. Het hangt ook vaak van het momentum af, de perfecte omstandigheden mee hebben om door te zetten.
En over perfecte omstandigheden zou iedere doorbrekende thrashmetalband in pak ´m beet 1987 niet mogen klagen. Bands als Anthrax, Slayer, Exodus en vanzelfsprekend Metallica hadden net daarvoor, zo midden jaren ´80, de weg geplaveid voor het genre. Dus toen bijvoorbeeld de band Testament in 1987 Agent Steel mocht vervangen op Dynamo Open Air vielen ze zo'n beetje met de neus in de boter. Waarmee ik zeker niks af wil doen aan de kwaliteiten van deze band, of andere tijdgenoten die net doorbraken. Maar een exploderend aantal liefhebbers voor het genre wereldwijd en een geluksfactor maakten het wel een stuk makkelijker.
Visualiseer nu diezelfde thrashmetal scene een jaartje of 5 later. Goed, het genre is dan nog steeds vrij populair, maar de rek is er toch wel uit. Grunge komt om de hoek kijken. En dat slokt een groot deel van de aandacht op van een nieuwe generatie jongeren. Niet verrassend spelen platenmaatschappijen, media en organisatoren, op zoek naar de eeuwige melkkoe, daar natuurlijk gretig op in. De overgebleven koek moet dan nog verdeeld worden met de hardcore punkers, of neefje en 'new kid on the block', deathmetallers a la Morbid Angel, Obituary of Cannibal Corpse. Die laatsten weer net wat gemener, smeriger en daarmee ook weer wat interessanter voor wie op zoek was naar het allerhardste. En toen moest nu-metal in de latere jaren ´90 nog komen…
De aandacht voor thrashmetal slonk. Waarmee ik niet meteen wil zeggen geheel tot een obscuriteit. Maar de gevestigde namen, bands die dieper geworteld waren en van tevoren al een redelijke reputatie en fanbasis hadden opgebouwd, konden zich in deze wat schralere periode in de underground een stuk makkelijker handhaven. Wie net te laat kwam en nog niets had opgebouwd was al vrij snel kansloos. Een klein foutje, bijvoorbeeld een matig geproduceerd album uitbrengen, kon nu dodelijk zijn.
Was EVILDEAD zo'n band die dat eerder door mij genoemde momentum niet had? Ik denk het wel. De band bracht dan wel nog in 1989 hun voor de rest uitstekende debuutalbum 'Annihilation of Civilization' (met het voor die tijd zo typische, satirische, socio-kritische artwork - zie foto) uit. Maar de combinatie van een matig ontvangen tweede album ('The Underworld', in 1991) en grotere periodes van inactiviteit door diverse wisselingen van bandleden bezegelden al snel hun lot. Er werd nog wel gewerkt aan een derde album, maar uiteindelijk ging in de latere jaren ´90 de stekker er toch uit. In die tijd overigens niet zo uitzonderlijk voor een hoop aanverwante bands, die ook stopten of het muzikaal over een andere boeg gingen gooien.
EVILDEAD kwam de eerste keer weer bij elkaar rond 2008, de tweede keer definitief in 2016. En dit keer was het wel het goede moment. Want in het nieuwe millennium was er langzamerhand een heuse thrashmetal revival op gang gekomen. Niet alleen door een herwaardering van de ¨oude¨ bands. Ook omdat een nieuwe generatie jonge honden zichzelf in de instrumenten hing om het genre eer te betonen. Denk alleen maar eens aan bands als Municipal Waste of de Evil Invaders. De geestelijke vader van de band Juan Garcia (ook bekend door Agent Steel, Abattoir en Body Count) lijkt de band nu op het juiste spoor te hebben. EVILDEAD doet het de laatste jaren, het vervelende corona-intermezzo waar iedereen last van had niet meegerekend, weer heel lekker in het thrashmetal circuit, met onder andere hun album uit 2020, 'United States of Anarchy' en een nieuw album in de planning.
Cruciaal dus om er zondag 6 augustus bij te zijn als EVILDEAD, samen met het de laatste jaren goed om zich heen timmerende POWERSTROKE uit België, in de Nieuwe Nor op het podium staat. Voor de oude thrasher om een goede band uit zijn tijd te zien, die toentertijd helaas net even het bootje miste. Voor de jongere generatie om verzonken goud op te duiken. Ik voorspel jullie een dampende thrashmetalavond die je echt niet wil missen!
Jens Rademakers
Jens Rademakers
Jens Rademakers schrijft en luistert het liefst naar harde muziek en is een fervent bezoeker van de Hard In Heerlen-avonden. Ook schrijft hij voor De Afgrond. Samen met Michel Lemaire is hij drijvende kracht achter het boek 'The Post Industrials: de subculturen van Heerlen en omstreken'. Dit fotoboek, dat in 2023 verschijnt, brengt meer dan 30 persoonlijke herinneringen van (oud)inwoners van de regio Parkstad samen.
